Het leven van Mief en Antoinette kabbelt lekker voort met zoveel mooie ervaringen. Mief heeft een paar weken geleden mogen spelen op een uitvaart. Dit was heel speciaal. Of het nou de Ontmoetings-Kunstenaar, de miMakker of gewoon Antoinette was, ik weet het niet.
Maar het raakte me enorm dat familie van een overleden bewoner mij dit vroeg. Ik kende hem al meer dan 25 jaar en had vele mooie kleine contactmomentjes met hem beleefd. Altijd in serene rust en op zijn regie. Op deze wijze heeft Mief ook afscheid genomen, met bellen blazen, muziekdoosje, rammelaartje en zachtjes zingen ” Aufwiedersehen ” Dat de tranen over mijn eigen wangen rolden maakte het heel intens. Zeker met bellenblaashulp van een huisgenootje. Samen verwerken van een afscheid.
Afscheid nemen van een naaste, omgaan met verlies, omgaan met de laatste levensfase. Ik heb onlangs een mooie presentatie mogen geven bij de dames van VPTZ , Vrijwilligers Palliatieve Terminale Zorg in Peel en Maas. Ook deze bijzondere ervaringen en mooie ontmoetingen neemt Mief en Antoinette mee.
En dan gaat het leven heerlijk gewoon door. Mief was deze week weer eens op St. Anna in Heel. De instelling waar ik in 1986 de Z-opleiding ben gestart. Heel bijzonder om me voor te bereiden op de locatie waar ik toen mijn kamertje in de zusters flat had. En de eerste onzekere stappen in de zorg heb gezet.
Mief trof prachtige onbekende bewoners, met sommigen had ze gelijk een heerlijk clownscontact. Bij anderen was weer zoeken en aftasten. Maar het bijzondere was om weer bewoners te treffen uit die tijd van toen. Ik weet niet of ze Antoinette herkenden, maar Mief voelde weer dezelfde verbinding als toen. Met de zelfde reacties, lachjes, gebaren en ook spanningen en ingangen voor mooi contact. Ongelooflijk. Hun wereld is in al die jaren net zo klein gebleven . Dat raakte me wel.
Al deze mooie ervaringen en ook andere gedachten en gevoelens en bedenksels heb ik de laatste jaren niet alleen in de schilderingen, maar ook in gedichten verwerkt. Dus ik heb de moed bij elkaar verzameld om er een bundel van te maken. Een bundel gedichten om van iedere dag een mooie positieve dag te maken.
Nu mag ik volgende week zaterdag mijn spullen bij KopS in Panningen gaan exposeren. Mijn behangsels mogen in het centrum van Képèl in het driespan van grote mooie bomen gaan waaien en draaien. De mozaïeken met het thema Toon Hermans, mijn grote inspirator krijgen een plekje. En mijn gedichtenbundel “Miefs Gedachten Gedichten” ga ik ook presenteren. Een hele grote stap, waarin ik me toch weer kwetsbaar opstel, maar het verlangen om mijn mooie ervaringen te delen met anderen is groter als de angst om teleurgesteld te worden.
Ik heb er enorme zin in om de producten die voortkomen uit alles wat ik meemaak bij elkaar te mogen uitstallen. Het zou fijn zijn als ze mogen uitwaaien en verkocht gaan worden. Bij mij op zolder liggen ze ook maar te liggen.
Daarom heb ik besloten dat de helft van de opbrengst gaat naar Stichting Alzheimer, dit via Sonja Bouten. Zelf heeft ze jong dementie, staat heel positief in haar leven en is ambassadeur van deze stichting.
Ik ga het ervaren allemaal. Over een weekje, nu nog duimen voor goed weer , weer. Miefs