Het nieuwe jaar is begonnen. Wat was 2021 toch ook weer bijzonder. Met en zonder al die maatregelen. Overal was wel een mouw aan te passen en heb ik verschil kunnen maken voor de kwetsbare bewoners, die eigenlijk in een constante Lock down zitten.

Waar zeuren wij dan over? Als we even niet kunnen doen wat we menen niet te kunnen missen.

Dus wij zeuren niet en maken er weer wat moois van het komende jaar. Genieten van alle kleine speciale momenten.

Mief gaat verder met de individuele bezoekjes bij Peter, Bianca, Yvonne, Nikki, Karin, Johan, Joost, Claudia, Max, Frans, Rob, Diego, Janna, Patrick, Denise, Rolf, Milou, John, Peter, Harrie, Humphrey en Tonneke.  Een prachtige lijst met mooie en bijzondere mensen, met ieder een eigen manier van contact aangaan.

Rudy, Bernadette en Jan  zijn overleden, maar hebben een plekje in mijn hart gekregen.

Ook op de afdeling hebben bewoners ons verlaten, dat is ook niet vreemd op een PG afdeling waar de gemiddelde leeftijd 80 plus is..

Een plek waar veel bewoners hun laatste levenservaringen mee maken. Samen met familie. Geloof me , dat zijn niet altijd de gemakkelijkste momenten. Steeds meer loop ik mee met de bewoners die in hun Alzheimertred zoekende zijn, aan het  verwerken zijn, los aan het laten zijn of juist niet kunnen loslaten.

Door mijn taak als miMakker mag ik heel dichtbij komen, heb ik daar de tijd en ruimte en getrainde voelsprieten voor. Dat heeft afgelopen jaar gezorgd voor hele bijzondere momenten in diverse emoties. Van superblij tot intens verdriet. Van flinke boosheid tot echt bang. Van plotselinge prachtige diepgang . Maar ook van machteloosheid. Van het ontdekken wat er in een bewoner omgaat in een moment. In dat moment.

Een moment wat ook weer voorbij gaat en vergeten wordt. Een moment wat daarna weer gevoeld en beleefd wordt. Als was het nieuw.

Het zorgen voor lichtpuntjes en kleine genietmomentjes voor de bewoners, die steeds dichter bij het overlijden kwamen heeft me een nieuwe uitdaging op mijn pad gedropt.

In februari ga ik starten aan de verdiepingsopleiding tot Rouwclown.

Wat eerst een idee was, is nu werkelijkheid.  Dit gaat weer een bijzonder traject worden.  Ik heb er veel zin in. Door alle maatregelen en het werken zonder rode neus heb ik het gevoel dat de clown Mief weer eens nodig opgepoetst mag worden.

Dat gaat dus gebeuren en wel in het verre Kamperveen.  Vanuit het Limburgse een hele afstand. Maar wie iets wil moet ervoor gaan, is mijn motto.

Dus ik ga naar www.inspel.nl bij Madeine Wulff de opleiding tot Ontmoetings Kunstenaar volgen.

Kunstenaar voel ik me al een beetje, met mijn geschilder en geplak in mijn Atelier, en om nu te leren hoe ik  Mief kan gaan inzetten bij bijzondere ontmoetingen in deze setting is een mega uitdaging. En dat voor iemand die 20 jaar geleden riep dat ze niet van uitdagingen hield en met de auto niet eens de autoweg op durfde.

Ik ga het ervaren, beleven, doorleven.  Gemakkelijk zal het niet zijn, maar wie zegt dat alles gemakkelijk moet zijn? Ik maak er een traject van, zoek er een mooi overnachtingsplekje, neem mijn wandelschoenen, gele regenjas, schrijfspullen, tekenspullen en mezelf mee en laat het gebeuren.

Op naar 2022. Op naar de Ontmoetings Kunstenaar…..

  Mief , maak je borst maar nat, je hart open en je hoofd leeg!

Miefs.