Vandaag een stukje over Unieke Mozaïeke. Op mijn werkplek op de afdeling beschermd wonen heb ik de kans gekregen om deze passie te delen met een bewoner.

In het begin van de corona sluiting, het begin van het plots wegvallen van sociale contacten en bezoekjes heb ik samen met een bewoner het plan op gevat om een torso te gaan beplakken. Een activiteit met persoonlijke aandacht, maar vooral ook afleiding van de dagelijkse beslommeringen die horen bij het wonen op een gesloten afdeling.

Op het balkon hebben we een tafel ingericht als atelier met veel spullen, op het eerste oog zag het uit als een bende afval en rotzooi. Maar wij waren trots op onze zooi en werkplek. O wee als er iemand aan kwam.

In maart hebben we samen het begin gemaakt, eerst haar naam. Het is Miena geworden, afgeleid aan ” Mijn Afleiding” . Want dat was ons doel.

We zijn begonnen met een tekst op haar buik, een handje op haar borst , wat roosjes op de tepels. Er ontstond een mooie samenwerking. Hij knipte alles los en maakte de tegelstukjes en ik heb gelijmd, daar op de plek waar we het samen over eens waren. Hij hanteerde de kitspuit want mijn vingers bleven daar steeds maar aan hangen. Ik heb wel gebruik gemaakt van zijn kwaliteiten als man met praktische levenservaring.

Op de schouders van Miena kwam een engeltje. Als ik een uurtje tijd had hebben we aan Miena gewerkt. Lekker buiten, kopje koffie erbij, blikje cola, sigaretje…..en sterke verhalen.

Eigenlijk hadden we altijd gespreksstof, over het verleden, over vriendschap, over het leven. We hebben ook dezelfde humor, dus regelmatig hadden we de grootste lol. Maar de mooiste momenten waren het werken in stilte, zonder woorden knippen, plakken, kijken, passen en genieten van de rust.

Soms met muziekje uit de zeventiger jaren . Fluitend zat hij te knippen!

En gisteren was Miena klaar. Hij had besloten dat ze op een zwart voetstuk moest komen en dat de voegen ook zwart moesten worden. Ik heb gevoegd en hij verfde het voetstuk. Ik weet niet wie de zwartste handen had.

Miena heeft nu een prominente plek bij de ingang van de afdeling gekregen en we zijn beiden trots op ons gezamenlijke resultaat.

” Vroeger had ik een engeltje op mijn schouder, dat is heel lang weg geweest, maar nu is het er weer!”

Miena heeft haar werk goed gedaan.

En ik heb weer ervaren hoe fijn het is om iemand in het creatieve de volledige aandacht te geven en samen met fantasie en materialen een uniek persoonlijk werkstuk te laten ontstaan.